@अर्जुन प्रधान
झापाबाट राजधानीको यात्रामा निस्कँदा रोशन श्रेष्ठसँग एउटा मात्र उद्देश्य थियो – हिरो बन्नु । दशकौंअघि काठमाडौं छिरेका उनी चलचित्र क्षेत्रमा नृत्य सिक्दै थिए, तर प्रारम्भिक संयोगले उनलाई नायक होइन, प्रशिक्षक बनायो । अहिले उनी पर्दामा फर्किएका छन्, तर फरक भूमिका र फरक उद्देश्यसहित – मातृभाषा, राष्ट्रियता र नेपालीपन बोकेको चलचित्र “यो मन त मेरो नेपाली हो” का निर्माता तथा मुख्य कलाकारका रूपमा ।
‘हिरो बन्न काठमाडौं आएको थिएँ, तर परिस्थितिले नृत्य निर्देशक बनायो,’ भन्छन् रोशन, ‘तर अब म अभिनय गर्दै छु – यस्तो कथामा जुन केवल फिल्म होइन, दस्तावेज बन्नेछ ।’
कोरियोग्राफरदेखि निर्माता–नायकसम्मको यात्रा
सन् १९९० को दशकमा रोशन काठमाडौं आए । दिलिप रायमाझीसँगै नृत्य प्रशिक्षण लिँदै गर्दा “दर्पण छायाँ” को कास्टिङमा भाग लिए । तर, छनोट दिलिपमा भयो ।
रोशन प्रशिक्षक बने – पछि राजु शाहका सहायक र पूर्णरूपमा नृत्य निर्देशक । “पोखराको बजार होइन” जस्तो गीत सुपरहिट भयो ।
जापान प्रवास, नेपाल फर्किएर प्रोडक्सन हाउस स्थापना, अनि अचानक ‘खुर्पा’ मा नायक बनाउने प्रस्ताव – यो सबैले रोशनको यात्रालाई फिल्मी बनायो ।
“खुर्पा” पछि अभिनयको अर्को चरण सुरु भयो । ‘कमला’, ‘धुम ४’, ‘देश रक्षक’ जस्ता फिल्महरूमा उनको उपस्थिति देखियो । ‘स्टार बन्ने उद्देश्य थिएन,’ उनी भन्छन्, ‘तर निरन्तरताको चाहना थियो ।’
“यो मन त मेरो नेपाली हो” – फिल्म होइन, भावना
‘यो मन त मेरो नेपाली हो’ को कथा रोशनले अमेरिकामा भेटिएका साहित्यकार मित्र प्रधानसँगको संवादबाट सुरु भएको हो ।
प्रधानले लेखेको कथालाई पटकथामा रूपान्तरण गरेर फिल्म निर्माण थालियो । फिल्म पाँच देशमा रहेका पाँच नेपाली पात्रहरूमार्फत मातृभूमिप्रतिको माया र भाषाप्रतिको उत्तरदायित्व देखाउँछ ।
‘नेपाली भाषा संरक्षण गर्न सरकारले ठोस प्रयास नगरेको अवस्थामा हामीले यो फिल्म बनाएर एउटा जोखिम उठाएका छौँ,’ रोशन भन्छन् ।
उनी फिल्मको विषयवस्तुमा विश्वस्त छन् – ‘हामी विदेशमा बसेका नेपालीका मनभित्र नेपालको प्यार कसरी जोगिएको छ भन्ने कुरालाई भावनात्मक रूपमा देखाउन खोजेका छौं ।’
राजदूतावासदेखि विद्यालयसम्म – एक फिल्म, धेरै सन्देश
दिल्लीस्थित नेपाली दूतावासमा संस्कृति मन्त्री बद्रीप्रसाद पाण्डेले फिल्म हेरेपछि भने – ‘राज्यले बनाउनु पर्ने विषय तपाईँहरूले उठाउनुभयो ।’
चिक्तवनका सयौँ विद्यालय प्रिन्सिपलले अभिभावकसहित हेर्नुपर्ने फिल्म भनेपछि, रोशनलाई लाग्यो – ‘हाम्रो काम सफल हुँदैछ ।’
फिल्मको छायांकन जुम्लाको सिंजा, अमेरिका, म्यानमार, भुटान र भारतसम्म फैलिएको छ । पात्रहरू फरक देशका छन्, तर उनीहरूका मन एकै ठाउँ – नेपाल ।
अन्त्यमा – हिरोको परिभाषा फेरिएको यात्रा
रोशन श्रेष्ठ अब त्यो युवा होइनन् जसले हिरो बन्न काठमाडौं छिरेका थिए । अब उनी पर्दामा नृत्य मात्र होइन, देशको कथा प्रस्तुत गर्छन् ।
‘यो फिल्मले कति पैसा कमाउँछ भन्ने होइन, कति मन छुन्छ भन्ने मुख्य हो,’ उनी भन्छन्, ‘यो केवल फिल्म होइन, भावी पुस्तालाई सन्देश दिने ऐतिहासिक दस्तावेज हो ।’
